Een bijzonder team. Bij de training veel geelzwart; nagenoeg iedereen heeft al eens of zelfs langere tijd in ons eerste gespeeld. Een mengeling van piepjong en ouder. Snelheid, schot, inzet. Kwaliteit dus.
En een uitsyndroom… Op het veld werd thuis iedereen verslagen maar als coach kon je bij uitwedstrijden net zo goed thuis blijven; winnen deed je toch niet.
In de zaal werd beterschap beloofd. Dat kostte even tijd want de start was na een uitoverwinning (!!) met een gelijkspel thuis, uitnederlaag (verrassend!) en thuisnederlaag ronduit stroef maar daarna kwam de ploeg los. Hevig bevochten zeges bij MIA en Telstar gaven de ploeg vleugels want in de returns gingen Antilopen, HKC (na een verdedigend sublieme wedstrijd) en koploper RDZ er keihard af en klonk in de ploeg zelfs al heel zacht het woord titel. Dan zou alles mee moeten zitten. Een trainerswissel (Sybren was van trainer weer gewaardeerd speler geworden) deerde de ploeg geenszins in die fase maar helaas, toen het er op aan kwam –in Bennekom- was het net niet en soms een tijdje helemaal niet.
Daarom een tweede plaats. Althans, voor ons. De reglementen van het KNKV geven aan dat een onvoltooide niet zoals bij muzikale genieën als Beethoven en Tsjaikovski een meesterwerk kan zijn, maar als niet gespeeld moet worden beschouwd. Een volkomen miskenning van KCD 2: ontkennen dat er niet magistraal is verdedigd in Utrecht tegen HKC…. Dat het niet heeft bestaan. Daar valt niet mee te leven voor ons. Daarom deze aandacht en hopelijk nog zo’n masterclass op het veld!